Kitab Kesengsaraan dan Tanda-Tanda pada Hari Terakhir ( كتاب الفتن وأشراط الساعة)

Hadis: (2930a)

'Abdullah b. Umar melaporkan:

'Umar b. Khattab pergi bersama-sama dengan Rasulullah (ﷺ) bersama beberapa orang kepada Ibn Sayyad bahawa dia mendapati dia bermain dengan anak-anak berhampiran benteng Bani Maghala dan Ibn Sayyad pada masa itu hanya di ambang masa remaja dan dia tidak menyedarinya ( kehadiran nabi) sehingga Rasulullah (ﷺ) melabuhkan punggung dengan tangannya. Rasulullah (ﷺ) bersabda: Ibnu Sayyad, tidakkah kamu bersaksi bahawa aku adalah utusan Allah? Ibnu Sayyad memandang ke arahnya dan dia berkata: Aku bersaksi atas kenyataan bahawa engkau utusan yang tidak terpelajar. Ibnu Sayyad berkata kepada Rasulullah (ﷺ): Adakah kamu menyaksikan bahawa aku adalah utusan Allah? Rasulullah (ﷺ) menolak ini dan berkata: Saya menegaskan iman saya kepada Allah dan utusan-utusan-Nya. Kemudian Rasulullah (ﷺ) berkata kepadanya: Apa yang kamu lihat? Ibn Sayyad berkata: Ini adalah Dukh. Maka Rasulullah (ﷺ) bersabda: Semoga kamu dimalukan dan dihina, kamu tidak akan dapat melampaui darjatmu. 'Umar b. Khattab berkata: Wahai Rasulullah, izinkan saya agar saya memukul lehernya. Oleh itu, Rasulullah (ﷺ) bersabda: Sekiranya dia sama (Dajjal) yang akan muncul menjelang Hari Terakhir, kamu tidak akan dapat mengalahkannya, dan jika dia tidak, maka tidak ada kebaikan bagimu untuk membunuhnya. 'Abdullah b. 'Umar selanjutnya menceritakan bahawa setelah beberapa waktu Rasulullah (ﷺ) dan Ubayy b. Ka'b pergi ke arah pohon palma di mana Ibn Sayyad berada. Ketika Rasulullah (ﷺ) mendekati pokok itu, dia menyembunyikan dirinya di belakang sebatang pohon dengan maksud untuk mendengar sesuatu dari Ibnu sayyad sebelum Ibn Sayyad dapat melihatnya, tetapi Rasulullah (ﷺ) melihatnya di atas katil dengan selimut di sekelilingnya. terdengar suara merungut dan ibu Ibn Sayyad melihat Rasulullah (ﷺ) di belakang batang pokok palma. Dia berkata kepada Ibn Sayyad: Saf (yang namanya), inilah Muhammad. Setelah itu Ibn Sayyad melompat bergumam dan Rasulullah (ﷺ) bersabda: Sekiranya dia membiarkannya sendirian dia akan menjelaskan semuanya. Abdullah b. Umar memberitahu bahawa Rasulullah (ﷺ) berdiri di antara orang-orang dan memuji Allah sebagaimana yang dia berhak, lalu dia menyebut tentang Dajjal dan berkata: Aku memperingatkan kamu tentang dia dan tidak ada Nabi yang tidak memperingatkan umatnya terhadap Dajjal . Bahkan Nuh memberi peringatan (terhadapnya) tetapi saya akan memberitahu anda sesuatu yang tidak ada Nabi memberitahu umatnya. Anda mesti tahu bahawa dia (Dajjal) bermata satu dan Allah, Yang Maha Tinggi dan Maha Mulia, tidak bermata satu. Ibnu Shihab berkata: 'Umar b. Thabit al-Ansari memberitahu saya bahawa beberapa sahabat Rasulullah (ﷺ) memberitahunya bahawa pada hari ketika Rasulullah (ﷺ) memperingatkan orang-orang terhadap Dajjal, dia juga berkata: Akan ada tulisan di antara kedua matanya (kata) Kafir (orang kafir) dan setiap orang yang akan membenci perbuatannya akan dapat membaca atau setiap orang Muslim akan membaca, dan dia juga berkata: Ingatlah perkara ini bahawa tidak ada di antara kamu yang akan dapat melihat Allah yang Maha Agung dan Maha Suci , sehingga dia mati.
حَدَّثَنِي حَرْمَلَةُ بْنُ يَحْيَى بْنِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ حَرْمَلَةَ بْنِ عِمْرَانَ التُّجِيبِيُّ، أَخْبَرَنِي ابْنُ، وَهْبٍ أَخْبَرَنِي يُونُسُ، عَنِ ابْنِ شِهَابٍ، عَنْ سَالِمِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ، أَخْبَرَهُ أَنَّ عَبْدَ اللَّهِ بْنَ عُمَرَ أَخْبَرَهُ أَنَّ عُمَرَ بْنَ الْخَطَّابِ انْطَلَقَ مَعَ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم فِي رَهْطٍ قِبَلَ ابْنِ صَيَّادٍ حَتَّى وَجَدَهُ يَلْعَبُ مَعَ الصِّبْيَانِ عِنْدَ أُطُمِ بَنِي مَغَالَةَ وَقَدْ قَارَبَ ابْنُ صَيَّادٍ يَوْمَئِذٍ الْحُلُمَ فَلَمْ يَشْعُرْ حَتَّى ضَرَبَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم ظَهْرَهُ بِيَدِهِ ثُمَّ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم لاِبْنِ صَيَّادٍ ‏"‏ أَتَشْهَدُ أَنِّي رَسُولُ اللَّهِ ‏"‏ ‏.‏ فَنَظَرَ إِلَيْهِ ابْنُ صَيَّادٍ فَقَالَ أَشْهَدُ أَنَّكَ رَسُولُ الأُمِّيِّينَ ‏.‏ فَقَالَ ابْنُ صَيَّادٍ لِرَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم أَتَشْهَدُ أَنِّي رَسُولُ اللَّهِ فَرَفَضَهُ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم وَقَالَ ‏"‏ آمَنْتُ بِاللَّهِ وَبِرُسُلِهِ ‏"‏ ‏.‏ ثُمَّ قَالَ لَهُ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم ‏"‏ مَاذَا تَرَى ‏"‏ ‏.‏ قَالَ ابْنُ صَيَّادٍ يَأْتِينِي صَادِقٌ وَكَاذِبٌ فَقَالَ لَهُ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم ‏"‏ خُلِّطَ عَلَيْكَ الأَمْرُ ‏"‏ ‏.‏ ثُمَّ قَالَ لَهُ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم ‏"‏ إِنِّي قَدْ خَبَأْتُ لَكَ خَبِيئًا ‏"‏ ‏.‏ فَقَالَ ابْنُ صَيَّادٍ ‏"‏ هُوَ الدُّخُّ ‏"‏ ‏.‏ فَقَالَ لَهُ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم ‏"‏ اخْسَأْ فَلَنْ تَعْدُوَ قَدْرَكَ ‏"‏ ‏.‏ فَقَالَ عُمَرُ بْنُ الْخَطَّابِ ذَرْنِي يَا رَسُولَ اللَّهِ أَضْرِبْ عُنُقَهُ ‏.‏ فَقَالَ لَهُ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم ‏"‏ إِنْ يَكُنْهُ فَلَنْ تُسَلَّطَ عَلَيْهِ وَإِنْ لَمْ يَكُنْهُ فَلاَ خَيْرَ لَكَ فِي قَتْلِهِ ‏"‏ ‏.‏ وَقَالَ سَالِمُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ سَمِعْتُ عَبْدَ اللَّهِ بْنَ عُمَرَ، يَقُولُ انْطَلَقَ بَعْدَ ذَلِكَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم وَأُبَىُّ بْنُ كَعْبٍ الأَنْصَارِيُّ إِلَى النَّخْلِ الَّتِي فِيهَا ابْنُ صَيَّادٍ حَتَّى إِذَا دَخَلَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم النَّخْلَ طَفِقَ يَتَّقِي بِجُذُوعِ النَّخْلِ وَهُوَ يَخْتِلُ أَنْ يَسْمَعَ مِنِ ابْنِ صَيَّادٍ شَيْئًا قَبْلَ أَنْ يَرَاهُ ابْنُ صَيَّادٍ فَرَآهُ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم وَهُوَ مُضْطَجِعٌ عَلَى فِرَاشٍ فِي قَطِيفَةٍ لَهُ فِيهَا زَمْزَمَةٌ فَرَأَتْ أُمُّ ابْنِ صَيَّادٍ رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم وَهُوَ يَتَّقِي بِجُذُوعِ النَّخْلِ فَقَالَتْ لاِبْنِ صَيَّادٍ يَا صَافِ - وَهُوَ اسْمُ ابْنِ صَيَّادٍ - هَذَا مُحَمَّدٌ ‏.‏ فَثَارَ ابْنُ صَيَّادٍ ‏.‏ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم ‏"‏ لَوْ تَرَكَتْهُ بَيَّنَ ‏"‏ ‏.‏ قَالَ سَالِمٌ قَالَ عَبْدُ اللَّهِ بْنُ عُمَرَ فَقَامَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم فِي النَّاسِ فَأَثْنَى عَلَى اللَّهِ بِمَا هُوَ أَهْلُهُ ثُمَّ ذَكَرَ الدَّجَّالَ فَقَالَ ‏"‏ إِنِّي لأُنْذِرُكُمُوهُ مَا مِنْ نَبِيٍّ إِلاَّ وَقَدْ أَنْذَرَهُ قَوْمَهُ لَقَدْ أَنْذَرَهُ نُوحٌ قَوْمَهُ وَلَكِنْ أَقُولُ لَكُمْ فِيهِ قَوْلاً لَمْ يَقُلْهُ نَبِيٌّ لِقَوْمِهِ تَعَلَّمُوا أَنَّهُ أَعْوَرُ وَأَنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَتَعَالَى لَيْسَ بِأَعْوَرَ ‏"‏ ‏.‏ قَالَ ابْنُ شِهَابٍ وَأَخْبَرَنِي عُمَرُ بْنُ ثَابِتٍ الأَنْصَارِيُّ أَنَّهُ أَخْبَرَهُ بَعْضُ أَصْحَابِ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم قَالَ يَوْمَ حَذَّرَ النَّاسَ الدَّجَّالَ ‏"‏ إِنَّهُ مَكْتُوبٌ بَيْنَ عَيْنَيْهِ كَافِرٌ يَقْرَؤُهُ مَنْ كَرِهَ عَمَلَهُ أَوْ يَقْرَؤُهُ كُلُّ مُؤْمِنٍ ‏"‏ ‏.‏ وَقَالَ ‏"‏ تَعَلَّمُوا أَنَّهُ لَنْ يَرَى أَحَدٌ مِنْكُمْ رَبَّهُ عَزَّ وَجَلَّ حَتَّى يَمُوتَ ‏"‏ ‏.‏

Rujukan dalam buku: Buku54, Hadis 120

Rujukan Hadis 2930a

Rujukan laman USC-MSA (English) Buku 41, Hadis 7000