Buku Pengebumian (Al-Janaa'iz) (كتاب الجنائز)

Hadis: (1354)

Diriwayatkan oleh Ibn `Umar:

`Umar berangkat bersama Nabi (ﷺ) dengan sekelompok orang ke Ibn Saiyad sehingga mereka melihatnya bermain dengan anak-anak lelaki di dekat bukit Bani Mughala. Ibn Saiyad pada waktu itu sudah hampir baligh dan tidak memperhatikan (kami) sehinggalah Nabi (ﷺ) membelai-belai tangannya dan berkata kepadanya, "Adakah kamu bersaksi bahawa aku adalah Rasulullah (ﷺ)? " Ibn Saiyad memandangnya dan berkata, "Saya bersaksi bahawa anda adalah Rasul yang buta huruf. "Kemudian Ibn Saiyad bertanya kepada Nabi (ﷺ), "Adakah kamu bersaksi bahawa aku adalah Rasulullah (ﷺ)? " Nabi membantahnya dan berkata, "Saya percaya kepada Allah dan para rasul-Nya. "Kemudian dia berkata (kepada Ibn Saiyad), "Apa pendapatmu? " Ibn Saiyad menjawab, "Orang benar dan pendusta mengunjungiku. "Nabi (ﷺ) bersabda,“ Kamu telah bingung dengan masalah ini. Kemudian Nabi (ﷺ) berkata kepadanya, "Saya telah menyimpan sesuatu (dalam fikiran saya) untuk anda, (bolehkah anda memberitahu saya itu? )" Ibn Saiyad berkata, "Itu adalah Al-Dukh (asap). "(2) Nabi (ﷺ), "Biarkan kamu berada dalam kehinaan. Kamu tidak dapat melampaui batas. "Setelah itu, Umar berkata, "Ya Rasulullah! Izinkan saya memotong kepalanya. "Nabi berkata, "Jika dia adalah dia (yaitu Dajjal), maka kamu tidak dapat mengalahkannya dan jika dia tidak, maka tidak ada gunanya membunuhnya. "(Ibn `Umar menambahkan): Kemudian Rasulullah (ﷺ) sekali lagi pergi bersama Ubai bin Ka `b ke pohon kurma (kebun) tempat Ibn Saiyad tinggal. Nabi ingin mendengar sesuatu dari Ibn Saiyad sebelum Ibn Saiyad dapat melihatnya dan Nabi melihatnya terbaring ditutup dengan selimut dan dari mana gumamannya didengar. Ibu Ibnu Saiyad melihat Rasul Allah ketika dia bersembunyi di balik batang pokok kurma. Dia menyapa Ibn Saiyad, "Wahai Saf! (Dan ini adalah nama Ibn Saiyad) Inilah Muhammad. "Dan dengan itu Ibn Saiyad bangun. Nabi (ﷺ) bersabda,“ Seandainya wanita ini meninggalkannya (Seandainya dia tidak mengganggunya), maka Ibn Saiyad akan mengungkapkan kenyataan kesnya.
حَدَّثَنَا عَبْدَانُ، أَخْبَرَنَا عَبْدُ اللَّهِ، عَنْ يُونُسَ، عَنِ الزُّهْرِيِّ، قَالَ أَخْبَرَنِي سَالِمُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ، أَنَّ ابْنَ عُمَرَ ـ رضى الله عنهما ـ أَخْبَرَهُ أَنَّ عُمَرَ انْطَلَقَ مَعَ النَّبِيِّ صلى الله عليه وسلم فِي رَهْطٍ قِبَلَ ابْنِ صَيَّادٍ، حَتَّى وَجَدُوهُ يَلْعَبُ مَعَ الصِّبْيَانِ عِنْدَ أُطُمِ بَنِي مَغَالَةَ، وَقَدْ قَارَبَ ابْنُ صَيَّادٍ الْحُلُمَ فَلَمْ يَشْعُرْ حَتَّى ضَرَبَ النَّبِيُّ صلى الله عليه وسلم بِيَدِهِ ثُمَّ قَالَ لاِبْنِ صَيَّادٍ ‏"‏ تَشْهَدُ أَنِّي رَسُولُ اللَّهِ ‏"‏‏.‏ فَنَظَرَ إِلَيْهِ ابْنُ صَيَّادٍ فَقَالَ أَشْهَدُ أَنَّكَ رَسُولُ الأُمِّيِّينَ‏.‏ فَقَالَ ابْنُ صَيَّادٍ لِلنَّبِيِّ صلى الله عليه وسلم أَتَشْهَدُ أَنِّي رَسُولُ اللَّهِ فَرَفَضَهُ وَقَالَ آمَنْتُ بِاللَّهِ وَبِرُسُلِهِ‏.‏ فَقَالَ لَهُ ‏"‏ مَاذَا تَرَى ‏"‏‏.‏ قَالَ ابْنُ صَيَّادٍ يَأْتِينِي صَادِقٌ وَكَاذِبٌ‏.‏ فَقَالَ النَّبِيُّ صلى الله عليه وسلم ‏"‏ خُلِّطَ عَلَيْكَ الأَمْرُ ‏"‏ ثُمَّ قَالَ لَهُ النَّبِيُّ صلى الله عليه وسلم ‏"‏ إِنِّي قَدْ خَبَأْتُ لَكَ خَبِيئًا ‏"‏‏.‏ فَقَالَ ابْنُ صَيَّادٍ هُوَ الدُّخُّ‏.‏ فَقَالَ ‏"‏ اخْسَأْ، فَلَنْ تَعْدُوَ قَدْرَكَ ‏"‏‏.‏ فَقَالَ عُمَرُ ـ رضى الله عنه ـ دَعْنِي يَا رَسُولَ اللَّهِ أَضْرِبْ عُنُقَهُ‏.‏ فَقَالَ النَّبِيُّ صلى الله عليه وسلم ‏"‏ إِنْ يَكُنْهُ فَلَنْ تُسَلَّطَ عَلَيْهِ، وَإِنْ لَمْ يَكُنْهُ فَلاَ خَيْرَ لَكَ فِي قَتْلِهِ ‏"‏‏.‏ وَقَالَ سَالِمٌ سَمِعْتُ ابْنَ عُمَرَ ـ رضى الله عنهما ـ يَقُولُ انْطَلَقَ بَعْدَ ذَلِكَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم وَأُبَىُّ بْنُ كَعْبٍ إِلَى النَّخْلِ الَّتِي فِيهَا ابْنُ صَيَّادٍ وَهُوَ يَخْتِلُ أَنْ يَسْمَعَ مِنِ ابْنِ صَيَّادٍ شَيْئًا قَبْلَ أَنْ يَرَاهُ ابْنُ صَيَّادٍ فَرَآهُ النَّبِيُّ صلى الله عليه وسلم وَهُوَ مُضْطَجِعٌ، يَعْنِي فِي قَطِيفَةٍ لَهُ فِيهَا رَمْزَةٌ أَوْ زَمْرَةٌ، فَرَأَتْ أُمُّ ابْنِ صَيَّادٍ رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم وَهُوَ يَتَّقِي بِجُذُوعِ النَّخْلِ فَقَالَتْ لاِبْنِ صَيَّادٍ يَا صَافِ ـ وَهْوَ اسْمُ ابْنِ صَيَّادٍ ـ هَذَا مُحَمَّدٌ صلى الله عليه وسلم‏.‏ فَثَارَ ابْنُ صَيَّادٍ فَقَالَ النَّبِيُّ صلى الله عليه وسلم ‏"‏ لَوْ تَرَكَتْهُ بَيَّنَ ‏"‏‏.‏ وَقَالَ شُعَيْبٌ فِي حَدِيثِهِ فَرَفَصَهُ رَمْرَمَةٌ، أَوْ زَمْزَمَةٌ‏.‏ وَقَالَ إِسْحَاقُ الْكَلْبِيُّ وَعُقَيْلٌ رَمْرَمَةٌ‏.‏ وَقَالَ مَعْمَرٌ رَمْزَةٌ‏.‏

Rujukan Dar-us-Salam Hadis 1354

Rujukan dalam buku: Buku 23, Hadis 109

Rujukan laman USC-MSA (English) Volum 2, Buku 23, Hadis 437

Rujukan lain-lain: